و کساني هستند که مي بخشند و از رنج و لذت فارغ هستند و سوداي فضيلت و تقوا نيز در سر ندارند همچون درخت عطر آگين (مورد) که در دره اي دور شميم جان پرورش را بر هر نفس به دست نسيم مي سپارد. خداوند با دستهاي چنين بخشندگاني با آدميان سخن مي گويد و از پشت چشم آنان بر زمين لبخند مي زند.
«جبران خليل جبران»